2016-8-28

BREISSACH REVISITED

Precies tien jaar geleden was ik hier om de Gairloch te bekijken en misschien te kopen. Elsbeth en ik hadden samen net een vakantie in Nederland achter de rug met onze salonboot de Oriënt. De week erop vloog Elsbeth met zus Hanneke naar China om Noortje op te halen na nog twee weken met haar door China gereisd te hebben. Ik had op internet de Gairloch gevonden, die te koop was. Ik vloog naar Bazel en heb vanuit Breissach op zondagochtend Elsbeth gebeld dat ik de boot wilde kopen. Zij fietste toen in tropische temperaturen op de Chinese muur en was zo moe en verhit dat zij alles goed vond. Tja en zo varen wij nu nog steeds op deze Broom Continental uit 1972. Uit het feit dat wij sindsdien meerdere maanden per jaar op de Gairloch door Europa varen kan je opmaken dat ik toen een goede keus gemaakt heb. Weer terug in Breissach na vertrek van Noortje en Robbie heb ik het adres van de vorige eigenaar gevonden en hem gebeld.
Hij kwam dezelfde middag op bezoek, het ging goed met hem en het was 'Eine herzliche Begegnung' met Ivo Mansmann, de vroegere eigenaar, de Gairloch en zijn huidige bemanning. Liggend op dezelfde plaats in dezelfde haven én precies tien jaar geleden dat ik besloot tot de koop van de Gairloch.

QUATORZE JUILLET

In Straatsburg aangekomen adviseerde de sluismeester ons om direct na de sluis op het ponton van de Halte Nautique af te meren want dan konden wij het vuurwerk zeer goed zien. Per fiets maakten wij in de middag een korte tochtje door de stad. Terug gekomen bij de boot bleek het parkje, waar de boot lag met hekken afgezet te zijn en er liepen een vijftal beveiligers rond.
Veiliger konden we niet liggen want zij bleven tot 2 uur 's-nachts om ook over ons waken. Geamuseerd zagen we vanaf het achterdek het hele gedoe aan. Aan de overkant kwamen busjes van de politie en de ME te staan Een  brug werd door het militairen afgezet en de trams mochten niet meer bij de halte op de brug stoppen. Er verschenen de uren erna, ambulances, nog meer politie, de brandweer,hulpverleners te water, duikers en uiteindelijk de Gendarmerie National oftewel de waterpolitie. We herkenden hun uniform inmiddels maar al te goed. Met een pak papier in de hand, waar in zou staan dat wij ons bevonden in de 'Zone de Securité', vastgesteld door de prefect én de VNF nota bene, die ons naar het ponton hadden verwezen en dat wij daar niet mochten liggen... Tegenstribbelen hielp niet, zij begeleidden ons naar de andere kant van het vuurwerkterrein verder op langs het kanaal. Daar lagen wat bootjes en op de kade waren duizenden mensen. Het lukte mij om tussen de bootjes af te meren, onder applaus van de mensen op de kant. Ook het bootje van de waterpolitie kwam langs en vond dat ik très profesionnel had afgemeerd en zei dat ik na het vuurwerk weer naar de Halte Nautique terug mocht. Prettig zitten kijken was het niet echt met honderden mensen èn kinderen achter je. Het viel ons op dat er zoveel baby's en kinderen aanwezig waren, hoe kun je zulke kleintjes aan de mensenmassa en herrie blootstellen. Het vuurwerk van 50.000 euro, zo las ik de volgende dag, was oog en oor verblindend. Achter ons was een smalle loopbrug. Van beide kanten probeerden mensen na afloop de overkant te bereiken. Dat heeft uren geduurd. In het gedrang vielen er een paar mensen flauw, de ambulance medewerkers kregen het nog druk. Onder de brug ontstond een spontaan feestje van een aantal gillende pubers met een vervelend muziekje uit een smartphone. Gelukkig kwam daar rond één uur een voortijdig eind aan toen er een enorme regenbui losbarstte. En toen lazen wij het bericht over het drama in Nice. Echt, het had hier ook met de mensenmassa op de kade kunnen gebeuren en op de bijna stilstaande massa op de loopbrug... Één gek is genoeg, ondanks de vele bewaking die wij gezien hebben.

 MET HET TREINTJE DOOR STRAATSBURG

Van ons korte fietstochtje op de 14e juli hadden wij de indruk gekregen, dat Straatsburg een zeer mooie stad is. Met als historisch hart het Grande Île, omringd door de rivier de Île en het Canal de Île.
Dit staat niet voor niets op de werelderfgoedlijst van de Unesco. En dat trekt veel toeristen. Om een snelle indruk te krijgen van een stad maken wij soms een kort toertje met een toeristentreintje. Dat lukte hier niet, geen plaats meer en dan maar op de fiets achter het bomvolle treintje aan. Voordeel is dat die alle andere toeristen te voet opzij dringt en je word zo achteraan rustig rondgeleid door de hoogtepunten van de stad. Langs de kathedraal met één toren, die wel 142 meter hoog is. Tot de 19e eeuw de hoogste plek van de christenheid. En langs het Petite France, met de vakwerkhuizen met hoge schuine daken en bebloemde balkons. En het ritje is nog gratis ook! Echt op zijn Hollands sightseeing, op de fiets! Halverwege sloten ook een paar Franse fietsers zich bij ons aan. Bonne idée monsieur...

2016-8-21

DUITSLAND - FRANKRIJK

Het EK voetbal hebben wij natuurlijk ook gevolgd. Op de avond dat Noortje en Robbie zouden komen was het grote treffen tussen Duitsland en Frankrijk. Zij zouden rond 21.00 uur aankomen, tijdstip van het grote treffen. Naast de haven was het 'Rhein-restaurant am Rhein'. Zij hadden buiten maar liefst 3 grote TV-schermen geïnstalleerd. Om een goede tafel te bemachtigen zaten wij al om acht uur bij een tafel met goed zicht op een TV, uiteraard aan het bier! Temidden van met Duitse vlaggen beschilderde gezichten, maar er waren ook enkele Franse fans! Het restaurant is ook geliefd bij de overburen van de Rijn. Bij elk Frans doelpunt werd het stil, maar aan de overkant van de Rijn, Frankrijk dus, hoorde je het gejuich. Onder het genot van 8 Schnitzels, in Duitsland krijg je er altijd twee pp met een hoop frites, hebben wij de nederlaag van het Heimatland mee gemaakt. Na afloop geen problemen tussen de Duitse en Franse fans. Iedereen droop af, wij ook, naar onze boot. Die ook veilig achter een slagboom en een toegangshek met code lag evenals de auto van Noor en Robbie. Aan de Franse overkant van de Rijn was het nog lang onrustig met toeterende auto's.

EEN KWALITEITSHEK VOOR DE DEFENDER

Robbie en Noortje gingen voor een korte vakantie wederom naar Frankrijk. Wij voeren op dat moment op de Rijn van Bazel richting Straatsburg. Robbie wilde alleen langskomen alleen als de auto veilig achter een slot en grendel kon staan. We vonden een tophaven in Breissach, waar wij alweer tien jaar geleden de Gairloch kochten. Daar werden we hartelijk ontvangen en men herkende de boot meteen, "ach, der alte Gairloch"! Om bij de haven te komen over land was er een slagboom én een hek met toegangscode. Beveiliging voldoende en verleid door het hek kwamen zij voor een tweede keer dit jaar aan boord. 

SCHWARZWALD

Wij zijn met Noortje en Robbie naar Colmar gevaren en de volgende dag via hetzelfde kanaal weer terug naar Breissach. De volgende dag was het zondag en erg warm en hebben wij per auto (met airco!) een tochtje gemaakt door het Schwarzwald. Ik was daar destijds toen ik de Gairloch kocht met de vorige eigenaar geweest. Hij heeft mij toen rondgeleid langs alle plekken, die voorkomen in de werken van Goethe. De verhalen kende ik nog wel, de plekken kon ik niet meer terugvinden. Op een terras met fraai uitzicht naar alle kanten hebben wij van een Schwarzwaldlunch genoten. Noortje koos voor Spätzli, die kende ze nog uit Berlijn...

Amsterdam City Swim 2016

Lieve Allemaal,
Voor de 4de keer doe ik mee met de Amsterdam City Swim. Ik vind het nog steeds geen pretje om mee te doen, vooral de eerste 5 minuten! Maar ik doe het om mensen met ALS te steunen! Mochten jullie hen ook willen steunen, sponsor mij!
Liefs Fransje
https://www.amsterdamcityswim.nl/deelnemers/fransje-gorter/

2016-8-9

BAZEL

Eenmaal op de Rijn zijn wij stroomopwaarts naar Bazel gevaren. Als je zo dichtbij bent laat je zo'n kans niet liggen. Veel vrachtvaart en in de buurt van de stad wordt de vaarweg smaller, dus nog meer stroming. Bij veel geladen tankers was een sleepboot nodig om ze door de stad te slepen. En een maand geleden stond het water door ook de vele regenval in Zwitserland zelfs twee meter hoger dan nu! Wij kropen een jachthaven 2 kilometer vóór de stad in. Dat was nog wel een klus met de forse stroming. Daarna keken we onze ogen uit naar wat ons aan boten passeerden, raceboten, watertaxi's, pontjes, tankers, containerschepen, vrachtschepen rijen dik en enorme cruiseschepen, samen goed voor meters hoge golven. Het centrum en de fraaie Altstadt was vanuit de jachthaven makkelijk te bereiken, fietsend langs het water en het oude havengebied. In afwachting van nieuwe bebouwing zijn er kunstenaarsateliers in containers en met sloophout gebouwde café s en restaurants gebouwd. Opgezet door oude hippies uit Berlin. Een zogenaamd 'Freiluftgebiet', waar de jongeren uit Bazel graag komen. Bazel is een indrukwekkend mooie keurige en  levendige stad. En waag het niet iets te doen wat verboden is! Wij fietsten nog al makkelijk tegen het verkeer in en op het voetpad... Meerdere malen zijn we door attente inwoners  terecht gewezen, dat mocht absoluut niet! Wij zijn onze Amsterdamse fietsmanieren nog steeds niet kwijt geraakt.

DE RIJN ALS ZWEMBAD
Dat kan in het zwembad 'Rheinbad-Breite. In de Rijn gebouwd kan je er zonnen, eten en als het te warm wordt beneden in een kooi in het Rijnwater afkoelen. Zonder badmeester, geen toezicht in dit zwembad. Als je goed kunt zwemmen ga je helemaal niet in de kooi, maar kan je ook op warme dagen langs de oever met de stroom mee zwemmen. Je kan je kleren in een waterdichte tas in de vorm van een vis stoppen, die je overal kan kopen en die je ook als een soort drijver kan gebruiken. Je moet wel letten op de grote boten en op de twee veerboten die vastzittend aan grote kabels over het water gespannen heen en weer varen. Als je te laat weer aan wal komt heb je wel kans om niet in Zwitserland, maar in Frankrijk of Duitsland aan land te komen. Paspoort ook meenemen in je tas! Wij kwamen op straat twee inwoners tegen in natte zwemkleding, die zich even later midden in de Rijn lieten meevoeren, kilometers ver. Een kwartier later kwamen wij ze op land in dezelfde badkleding weer tegen op weg voor een tweede ronde en spraken hen aan. Zij doen dit elke dag 2 keer. Het water was nu 19 graden en na de tweede keer nemen zij thuis een Kaffee mit Kuche en hun dag kan niet meer stuk.

ZWITSERSE FRANKEN

Na onze eerste fietstocht namen wij op een terrasje een kopje koffie en een biertje. Afrekenen: 9,40 Zwitserse Franken! Ongeveer 9 euro... En er was geen fout gemaakt. Wij wisten van vroeger dat Zwitserland al geen goedkoop vakantieland was. Maar in januari 2015 heeft Zwitserland zich losgekoppeld van de euro en is nu als vakantieland onbetaalbaar voor buitenlanders. Één Zwitserse Frank is iets minder dan 1 euro nu. Zelf verdienen ze in verhouding genoeg om hun hoofd boven water te houden met deze prijzen. En in Bazel, bij het drielandenpunt met Duitsland en Frankrijk gaat op zaterdag iedereen naar Duitsland om voor de hele week inkopen te doen. Voor de winkeliers in Bazel een ramp. In de jachthaven was geen internet en wifi-fon kon ik in Bazel nergens vinden. Dan blijft er nog één plek over! Ons kantoor, de Mac Donalds! Daar zou ook de prijs van een kleintje koffie vast minder zijn. Nee dus. De prijs in Frankrijk bij de Macdo voor een espresso is 1,30 euro. In Bazel had ook Macdo zich aangepast, 3,60  Zwitsers Franken!

2016-8-7

SLUIS KAN EINDELIJK WEER OPEN MAAR WEL MET VEEL MANKRACHT

Om half negen in de ochtend kwam een sluismeester langs de boot om te vertellen, dat het water verder op gezakt was en wij om negen uur weer  verder konden. Hij vertelde ook dat onze boot voorlopig de laatste zou zijn op het kanaal richting de Rijn. Een twintigtal sluizen achter ons was door de vele regen een rotsblok afgebroken en via de spoorrails in het water van het kanaal terecht gekomen. Het zou zeker een maand duren voor er weer een boot kon varen. Wij vertrokken direct en vier sluizen verder, bij de probleem sluis naar de rivier toe, stopte de sluisdeur bij het openen. Door het hoge water en de extra stroming was er zoveel zand bij de deur terecht gekomen dat die niet meer tegen de muur kon komen. De vrouwelijke sluismeester, tevens 'responsable' van het hele traject belde met al haar collega's. Na een kwartier waren er zeven man bezig de sluisdeur heen en weer te schudden, bepaald niet zachtzinnig. Zo hard dat wij bang werden dat die af zou breken. Maar na een paar minuten was de deur zo ver open dat wij uit de sluis konden varen. We hebben maar niet meer achteruit gekeken of de deur niet zo ontwricht was dat die niet meer dicht kon. Zo snel mogelijk richting Rijn!

MULHOUSE

Na een vermoeiende dag met veel sluizen kwamen wij daar om zes uur aan. Nog slechts één sluis verwijderd op het kanaal richting Rijn. Een verrassend leuke stad. Wij lagen in een oude havenkom vlakbij het station en het centrum. 's-Ochtends haalde ik daar ons gebruikelijke croissantje en krantje. Bij elke ingang stonden 4 zwaar bewapende soldaten, een onheilspellend gezicht. Maar het gevaar voor ons kwam niet te land, maar ter 'zee'! Wij werden de volgende nacht een paar  keer gewekt door harde slagen tegen onze boot. Even verder op lag een prachtige Super van Craft  met Nederlandse bemanning. Ook zij waren die nacht wakker geworden van klappen tegen hun boot ondanks dat die boot Zeeleeuw heette! Maar ook daar trok die grote vis, ze kunnen wel ruim 2 meter lang worden, zich niets van aan.

BOTENSNELWEG

Na twee dagen Mulhouse belden wij de VNF dat wij de volgende ochtend verder wilden. Als je dat vóór 16.00 uur doet en een tijd afspreekt voor de volgende dag. Bij de laatste sluis van het Canal du Rhône au Rhin stond een sluismeester al klaar op de afgesproken tijd. Hij vertelde dat wij nu de botensnelweg opgingen, de Rijn. Geen sluis meer van Freycenet-formaat, ca 38 meter lang en 5 meter breed, maar twee sluizen van elk 180 meter lang en 22 meter breed. Dag en nacht open en per marifoon oproepbaar. En et beperkte snelheidsbeperking. Dat was weer even wennen na al die Franse kanalen.