2016-5-31

BEZOEK UIT NEDERLAND: NOOR EN ROBBERT OP BEZOEK

Vorig jaar zijn zij rond Noors verjaardag in april een paar dagen aan boord geweest om dat te vieren. Koud aangekomen in Briare kregen wij dit jaar een telefoontje dat zij nu zelfs een week eerder dan de verjaardag wilden komen. Wij dachten: wat leuk dat ze ons na een paar weken al erg misten, maar misschien ook om in hun nieuwe auto te rijden en die te laten zien. Midden in de nacht kwamen ze aan. Van verre was het gebrom van de motor al te horen in het doodstille Briare. Op de vraag wat zij de komende dagen graag wilden doen was het antwoord: vooral veel slapen! En bij een glaasje water voor Noor kwam het hoge woord eruit. Jullie worden grootouders, want er is een mini-Noor of mini-Robbie op komst!!! Het enige nadeel van dit grote nieuws was dat we de komende zes weken met niemand er over mochten praten... Het kostte moeite maar dat hebben wij hebben er natuurlijk voor over gehad!

 

SAINT-BRISSON-SUR-LOIRE

Vanuit Briare over de beroemde brug fietsend en daarna rechtsaf kom je na een kilometer of zeven dit dorp tegen. In het najaar van 2014 zijn wij daar naar toe gefietst en hebben in het Château daar een rondleiding gekregen van een Nederlandse die in de buurt woont en daar als vrijwilligster werkt. In onze blog heb ik daar toen over geschreven. Zij werd direct na ons bezoek geïnterviewd door de TV over een mogelijke sluiting. Resumé: het Château is sinds 1200 in bezit geweest van één familie. De laatste bewoners, twee ongetrouwde zusters en ook zonder verdere familie hebben na hun dood in 1987 het vererft aan de gemeente. Dankzij veel vrijwilligers werden er rondleidingen gegeven en werden in de zomermaanden demonstraties gegeven met middeleeuws wapentuig, met veel succes. Totdat er een paar jaar geleden een nieuwe burgemeester, de plaatselijke loodgieter, werd gekozen. Het onderhoud was te duur, het Château moest gesloten, dan wel verkocht worden. In september 2015 is het Château verkocht door de burgemeester, zonder veel overleg met de gemeenteraad, zo las ik in de plaatselijke krant. In een gemeentevergadering van oktober 2015 deelde hij mee dat op 11 september het kasteel met dependances en park verkocht was. En dat hij kort voor de verkoop nog onderhandeld heeft over de inventaris, tevergeefs... De koper wilde geen 2000 euro per jaar huur daarvoor betalen gedurende 3 jaren, gezien de onzekere toekomst de eerste jaren over zijn inkomsten uit het kasteel. Overeengekomen werd 500 euro alleen het eerste jaar. Maar door deze constructie zou wel een groot gedeelte van de inventaris buiten deze nieuwe overeenkomst vallen. Het goede nieuws van de burgemeester was dat deze daarom te veilen goederen rond de 100.000 euro op zouden brengen, wat weer ten goede zou komen aan de gemeente. Op zijn Frans een 'fait accompli'. Met één stem tegen van de meest fanatieke tegenstander, die ook onmiddellijk uit de gemeenteraad stapte en één onthouding en elf stemmen vóór is dit aangenomen. Ja... een burgemeester wordt gekozen in Frankrijk. Misschien heeft het dorp toch weinig op met het Château en het Patrimoine, het erfgoed van Frankrijk. Maar wie is de nieuwe eigenaar? Één van de zonen van de familie Guyot beheert nu het kasteel. Zijn ouders zijn een veertig jaar geleden zonder eigen geld met het beheer en opknappen van het Château de La Ferté-Saint-Aubin begonnen. Zij kregen daar 4 kinderen, die hebben het virus van oude kastelen opknappen en rendabel maken mee kregen, dat is er met de paplepel ingegoten. Door rondleidingen aantrekkelijk te maken, gites voor overnachtingen en het verhuren voor feesten en partijen. Iedereen heeft nu zijn 'eigen' kasteel. Het Château Le Vaux, de Bridoire in de Dordogne, Saint Fargeau en nu ook dat van Saint-Brisson-sur-Loire. Zoon Lancelot Guyot is nu de baas in het laatste kasteel. Ondanks dat er voor een 100.000 euro aan inventaris is verdwenen is er kennelijk nog zo veel te zien dat een verhoging van de prijs voor een rondleiding tot 8,50 euro verantwoord is. Het scheelt hem in ieder geval 1500 euro per jaar de komende drie jaar... Iedereen blij, zeker ook de burgemeester die zo lijkt mij met een douceurtje voor de gemeenschap alle tegenstanders de mond heeft willen snoeren. Of alle vrijwilligers, die gedurende bijna 30 jaar het kasteel in stand hebben gehouden er ook zo over denken? In het najaar als wij terug zijn in Briare, gaan wij het dorp nog eens bezoeken en navraag doen, wordt vervolgd.

EN NOGMAALS BEZOEK UIT NEDERLAND: ANNA EN DICK VAN DE ANNAMARE.

Voor het eerst hebben wij elkaar ontmoet, allebei met onze boot, zij met hun ANNA MARE, in Schwerin in Mecklenburg-Vorpommern in het oude Oost-Duitsland, alweer zeven jaar geleden. Op weg naar Mallorca kwamen zij langs voor alle nuttige informatie over varen naar Zuid-Frankrijk. Dat zijn zij deze zomer van plan. En wat namen zij mee uit Holland? Een hele grote bos tulpen, gekocht op hét pleintje van Den Haag, het Hoytemaplein. Geliefd bij echte Haagse en Wassenaarse dames, mijn moeder kwam er destijds dagelijks. Van hoge kwaliteit, de tulpen bedoel ik natuurlijk, die hebben lang voor ons raam gestaan! Ik kreeg van Dick een gouden tip om Radio Swiss Jazz en Classic te downloaden voor 24 uur per dag de mooiste muziek. Met dank voor de gezellige dagen, die Blumen en de muziek schettert hier de tent uit!

2016-5-26

MONSIEUR LE MAIRE DE BRIARE

In de plaatselijke krant stond een interview met de burgemeester van Briare. We waren hem al meerdere malen tegen gekomen. Want hij valt wel op als best geklede man in het stadje. Altijd in een driedelig pak en altijd met sokken in de kleur van zijn stropdas loopt hij door Briare, deze vader van drie kinderen en negen kleinkinderen. Als hij zijn vrienden en bekenden een hand geeft, als belangrijk man doe je dat in Frankrijk de hele dag, dan houdt hij die hand even vast en legt snel zijn linker hand op zijn rechter, soms gevolgd door een vaderlijk schouderklopje. Voor de dames pakt hij met zijn linker hand snel zijn bril van zijn hoofd en geeft ze drie kussen op de wang. Iedere ochtend is hij rond 9 uur te vinden in dé kroeg van Briare de PMU Bar l'Agriculture voor zijn krantje en kopje koffie. Daar houdt hij een inloopspreekuur voor de inwoners om dan rond half tien naar de Mairie te gaan. Terugkijkend op de twee jaar dat hij in functie is vindt hij het jammer dat hij zijn belofte om de administratie terug te dringen geen gestand heeft kunnen doen. In Frankrijk, waar één op de vijf inwoners ambtenaar is, natuurlijk onbegonnen werk! Maar als verkiezingsbelofte doet dat het altijd prima, zelfs President Hollande heeft dat drie jaar geleden ook beloofd...

MARCHÉ À BRIARE

Wat altijd doorgaat in Frankrijk zijn de markten. In kleine dorpjes staan dan een paar kramen. Briare heeft een regionale functie. En heeft daarom een zeer uitgebreide markt op de vrijdag op een groot plein achter de kerk, waar men van heinde en ver naar toe komt. Je koopt er de verse groente van plaatselijke telers. En natuurlijk geitenkaasjes, crottins, je bent immers niet ver van Chavignol vlakbij Sancerre. De ambulante slagers doen ook goede zaken deze week, nu de plaatselijke Boucher met vakantie is. Ik kocht een stuk Poulet Citron, gekookte kip met citroen in gelei, niet te versmaden! In de vitrine stond een bak met vlees dat er uit zag als Bœuf Cuit. De slager zei dat het geen bœuf, maar chevaline was, paardenvlees dus. Ik zei dat ik mijn vrouw daar vast geen plezier mee zou doen. Een vrouw achter mij merkte op dat het très délicieux was. Ik was niet te overtuigen. De slager gaf mij toch een stuk mee. En op de vraag, hoe leg ik dat uit aan mijn vrouw, antwoordde hij "Ne dites rien!". Hou je mond dus. Typisch staaltje Franse verkooptechniek. Ik heb het hele verhaal eerlijk aan Elsbeth opgebiecht en zij moest er vreselijk om lachen en vond de Boeuf, sorry Cheval Cuit heerlijk!

LAVERIE

Grote verrassing bij onze terugkomst in Briare. Bij de grote supermarkten van Carrefour en de Intermarché zijn op de parkeerplaatsen buiten een soort bushokjes met een wasmachine voor 8 kilo voor 4 euro of één voor 18(!) kilo voor slechts 8 euro wasmiddel inbegrepen en een droger, voor 2 euro is die 15 minuten bezig. Een heel slim idee, je neemt je was mee, stopt voor het "bushok", de was erin, je gaat winkelen en na en half uur is de machine klaar! We hebben het uitgeprobeerd. Zo snel en zo droog, daar kan geen wasmachine ook thuis niet tegen op.

2016-5-19

 

TERUG IN BRIARE.

Na een koud voorjaar kwamen wij aan in ook een nog koud Brrr Briare! Een koud welkom. Er was niet veel te doen in dit stadje van ca 5000 inwoners. Iedereen was tegelijkertijd met vakantie gegaan. De plaatselijke kroeg, die op marktdagen en zondagochtend bomvol zit, was gesloten: congé! Evenals de enige en voortreffelijke slager, ook met congé... We hadden ons al verheugd op zijn Bœuf Cuit en zijn zelf gerookte worst. Is niet te vergelijken met een Unoxworst, daar schijnt nog rook nog vlees in te zitten! De eigenaren van de plaatselijke supermarkt en de Tabac Presse waren zelfs met vakantie, maar hadden gelukkig voor waarnemers gezorgd. En oh ja, ook de stoplichten op het enige belangrijke kruispunt, bij de kerk, de slager en de kroeg op de Place de la Republique knipperden alleen oranje. Als Nederlanders geen verkeerde kleur maar de stoplichten waren dus ook duidelijk met congé! Et alors, bienvenue froide à Briare!



 

 
De overgang van het drukke Aalsmeer naar het rustige Briare is even wennen. We onthaasten snel met wandelingen langs de nu snel stromende Loire en over de prachtige metalen brug, waar wij over enkele weken overheen zullen varen.

 

 

De Nederlandse havenmeesteres Dorothé heeft goed op de boot gepast en we vinden de Gairloch in goede staat terug. Maar ja, er gaat altijd wel wat stuk aan boord. Zo is het verwarmingselement van de boiler stuk. Vooral de overgang van vaatwasmachine in Aalsmeer naar warm water maken met een keteltje voor de afwas viel Elsbeth vies tegen. De capitainerie heeft wel prima douches, rijk gedecoreerd met de Émaux de Briare in jaren zestig stijl. Daar douchen gaf ons het vakantiegevoel van vroeger. Tegen Pasen is iedereen er weer en komt het leven terug in Briare. Ook de luiken van de statige huizen (merendeels vakantiehuizen!) op de Quai, waar wij liggen, gaan weer open en 's-avonds natuurlijk weer dicht als goed Frans gebruik. We raken weer thuis in Briare.