woensdag 7 oktober 2015

2015-10-7


ANTON’S SELFIE
Anton en Betty kwamen voor een paar dagen op bezoek. Zij voeren met ons mee van Tonnerre naar Tanlay en fietsten terug om hun auto op te halen. In Tanlay bezochten wij het kasteel en het leek Anton leuk om een ouderwetse selfie te maken van ons allen met het kasteel op de achtergrond. Fotograferen is zijn hobby en hij wilde zijn nieuwe camera, net gekregen van Betty voor zijn verjaardag uitproberen. Na een paar minuten knopjes drukken en op het getal 8 snelde Anton naar ons toe. In 8 seconden dacht hij ruim de tijd te hebben om zich bij ons te voegen. Onderweg hoorden wij 8x klik, snel achter elkaar. Na 3x is het hem eindelijk gelukt om niet 8 foto's in één seconde, maar na 8 seconden één foto te maken. Wij hebben het uiteindelijke resultaat gezien, we staan er mooi op en het is Anton niet aan te zien dat hij 5 maal een sprintje heeft moeten trekken tussen ons en zijn toestel! We hadden gezellige dagen met elkaar, veel gezien en gedineerd in de enige gelegenheid daar, het restaurant du Port.

 

DE BLAUWE KATHEDRAAL IN SENS
Varend over de Yonne kom je vanzelf in Sens. Een klein stadje met de eerste gotische kathedraal van Frankrijk. In 1135 werd met de bouw begonnen en die is pas in de Renaissance voltooid. Met een gevel met maar één toren en nog gebrandschilderde ramen uit de 12e eeuw. Wij waren daar in een weekend en dan vindt er om half elf 's-avonds een lichtshow plaats geprojecteerd op de gevel van de kathedraal. In Gouda hadden wij jaren geleden zoiets al meegemaakt op de markt op het oude stadhuis tijdens de kerstdagen, toen ook gemaakt door Fransen, befaamde lichtkunstenaars. Op het plein voor de kathedraal gingen alle lichten uit en een dertig minuten lang schouwspel volgde. Met uit grote luidsprekers veel klassieke muziek en verhalen over de bouw van de kerk en de geschiedenis van Sens, geïllustreerd door de lichtshow. De kathedraal kreeg alle kleuren en vele personages werden geprojecteerd. Een indrukwekkend show. De blauwe versie van de kerk sprak Elsbeth het meeste aan.
 


WATERPLANTEN IN HET KANAAL
De algengroei in het water is voor vele booteigenaren een crime. En het Canal de Bourgogne is er berucht om. Op het hele kanaal is er slechts 1 boot met snijmachine met lopende band om ze te verwijderen. Dat zet geen zoden aan de dijk. Sommige boten moeten om de paar honderd meter stoppen om hun wierpot schoon te maken. Die vermijden daarom dit kanaal. Ik heb er aan boord gelukkig weinig last van. D.w.z. je moet wel de dieptemeter uit zetten, die staat constant te piepen dat het te ondiep is. En met beide motoren stationair haal ik de maximale snelheid van 6 km. Alleen niet op een kanaal met veel algengroei. Je ziet de snelheid zakken naar 3 à 4 km. Dan is het tijd om hard achteruit te slaan. Onze motoren roken normaal al veel, maar na zo'n manoeuvre zie je even niets meer om je heen. Groene algenbossen komen boven drijven. Ik doe dit meestal 2x achter elkaar. Laatst ging er bij de rookontwikkeling nog een alarm af. De dieptemeter stond uit, maar het bleek het rookalarm te zijn vóór in de boot in onze kombuis! Dat hadden wij nog nooit meegemaakt.
 

maandag 5 oktober 2015

2015-10-5

 

BUFFON
In Montbard en verderop bij de Grande Forge kom je zijn naam tegen. In de 18e eeuw was zijn vader advocaat, lid van het parlement van Bourgondië en tevens de belastinginner van zout. Een ondankbare baan, maar het bracht wel veel geld in het laatje. Een eeuw tevoren had Riquet met dezelfde baan zoveel geld verdiend, dat hij de bouw van het Canal du Midi ervan kon bekostigen! Zoonlief studeerde van alles en werd op jonge leeftijd dankzij zijn wetenschappelijke artikelen over bomencultuur directeur van de koninklijke tuinen in Parijs. Hij zette het er het beroemde museum van Natuurlijke Historie op. Als je in Parijs bent nu nog zeer de moeite waard voor een bezoek op de Rive Gauche. Hij schreef 36 boeken over Natuurlijke Historie. Omgeven door wetenschappers die alles voor hem uitzochten en tekenaars met in totaal 2100 tekeningen/gravures hebben zijn werk juist zo bijzonder gemaakt. Maar vooral de thema's over puberteit, eunuchen en maagdelijkheid zorgden ervoor dat zijn boeken beter verkochten dan de beste werken van Voltaire en Rousseau. Zijn visie over 'The Origen of Species' is later achterhaald door Darwin, maar hij heeft wel de aanzet gegeven hier over na te denken. Lodewijk de Vijftiende verleende hem de titel van Graaf van Buffon; dat klinkt ook beter dan Leclerc, zijn geboortenaam. Van de roem in Parijs moest hij niet veel hebben en hij trok zich terug in Montbard om zijn boeken te schrijven. En op zestigjarige leeftijd begon hij met de bouw van een ijzergieterij/smederij, de Grande Forge van Buffon. Zijn vader had destijds de grond gekocht bij de rivier de Armancon. Met behulp van waterkracht werden grote blaasbalgen bediend om de vereiste temperatuur van 1200 graden te krijgen voor het smelten van de ijzererts met behulp van houtskool. En het diende ook voor de bediening van de hamers om heet ijzer plat te slaan. De smederij was 24 uur per dag in bedrijf, zeer modern voor die tijd en er werkten 70 man vast personeel en 300 los/vast. De 70 vaste arbeiders woonden met hun gezinnen op het bedrijf. Hun vrouwen zorgden voor de moestuin en bakten het brood. Een dichtbij gelegen boerderij zorgde voor het vlees, meel etc. Op zeventigjarige leeftijd gaf hij de leiding over aan de meestersmid Alexandre Chesneau de Lauberdière. Die mooie naam gaf geen garantie voor succes want na een jaar verdween hij met de kas van 100.000 francs naar een overzees eiland! In 1788 overlijdt Buffon. Zijn zoon wordt in 1794 geguillotineerd. Sindsdien zijn er vele opvolgers geweest en andere bestemmingen tot een paardenhospitaal in de tweede wereldoorlog toe! In 1978 kocht mevrouw Taylor-Whitehead het geheel en ging er wonen. Het inmiddels Monument Historique heeft zij in oude staat hersteld en open gesteld voor publiek. Zeer de moeite waard om te bezichtigen. Zo vaar je op het Canal de Bourgogne langs een plaats met deze geschiedenis.


DE HAVEN IN TONNERRE
Niet in elke haven is het uitzicht adembenemend zoals b.v. in Tonnerre waar wij tegenover een verlaten silo lagen. In stromende regen kwamen wij daar aan. Rondom ons veel bliksemschichten en luid gedonder. Daar bleef het voor ons gelukkig bij. Wij lazen de volgende dag in de krant hoeveel geluk we hebben gehad. Op een camping, slechts 10 km verderop zijn alle tenten vernield door hagelstenen zo groot als eieren en was er veel schade aan auto's. Iets verder heeft deze hagel in de Chablisstreek veel schade berokkent aan de wijnranken. Minder wijn dit jaar, maar door de warme zomer toch kwalitatief goed, zo stond te lezen in de krant. Dat worden vast dure Chabliswijnen met jaartal 2015.

EEN SLUISPAND (BIJNA) ZONDER WATER
Ik schreef al over het tekort aan water, waardoor een deel van het kanaal tot nader order gesloten was. Verderop na de snelle en vermoeiende sluizentrap om niet opgesloten te geraken, vonden wij een plek tussen twee sluizen met een fantastisch uitzicht om uit te rusten. De volgende dag met de fiets naar Montbard, vijf kilometer verderop voor de markt. Bij terugkomst zagen wij al van verre dat de boot scheef lag! De boot lag muurvast. Ik ben doorgefietst naar het sluishuis, dat dient als centraalpost voor de sluiswachters. Daar werd mij verteld, dat hun Responsable, hun chef dus, had verordonneerd om 'ons' pand met 40 cm te verlagen in het kader van het watertekort. En ja, als daar dan een boot ligt afgemeerd... Orders van de chef! Je boos maken heeft geen zin. Wel vragen om een oplossing! Dan denken ze opeens mee. Het pand, waar ik lag, werd weer gevuld. Ik kwam los en via de sluis naar het volgende pand, waar volgens de Responsable het pand niet verlaagd hoefde te worden. Het uitzicht was minder, maar we hadden zoals onze Duitse buren dat noemen 'noch immer ein handbreit Wasser unter unserem Kiel'! Het water in het ene pand met 40 cm verlagen? En in het volgende pand niet? Een staaltje Franse logica.