2011-4-25

De enige gast die zichtbaar geen zin had om aan boord te komen was de hond Maite van Peter en Liesbeth. Eenmaal aan boord, vraag niet hoe!, gedroeg zij zich voorbeeldig. Wegens plaatsgebrek ( Mary en Ellen waren al aan boord) logeerden zij met Maite om de hoek in een hotel. Als na 23.00 uur de Maitre-chien van de haven ( de bewaker ’s-nachts van de haven, heeft ook een hond, vandaar de naam) het park had gesloten, konden wij Maite los laten lopen en zij rende, nadat zij die middag ook nog een tochtje over de Seine mee moest maken, eindelijk bevrijd van boord, het hele park blaffend door.



Wij haalden en brachten onze gasten altijd naar het vertrekstation van de Thalys, de TGV-treinen naar Nederland, het Gare du Nord. Daarna liepen wij via Canal St. Martin of er vlak naast terug naar de boot. De Thalys is een prima verbinding. In 3 uur op Schiphol zijn en na 15 minuten per bus thuis. Zo hebben wij daar ook onze dochter Noortje afgehaald. Bij vertrek staat bij elke wagon een conducteur om je naar de goede plek te wijzen, maar als de deuren dicht zijn blijven zij achter in Parijs, er rijden slechts een 2-tal conducteurs mee. Zij waarschuwden ons om bij stops in Brussel, Antwerpen en Rotterdam goed op je bagage te letten, want daar worden de meeste koffers gestolen. Een dag later kwam haar vriendin Nicolette aan vanuit London. Reizigers komende of gaande naar London worden extra gecontroleerd en moeten door de douane heen op een afgesloten perron. Wij zijn inmiddels zo vaak op dat station geweest dat wij, toen wij Noortje afhaalden, het Gare du Nord omgedoopt hebben tot Gare du Noor. En volgens Elsbeth hebben ze haar als model gebruikt voor het logo van de Thalys.



Noortje is in april jarig en heeft Nicolette en ons uitgenodigd om dat in maart al te vieren vóór haar vertrek naar Amsterdam die zondagmiddag voor een déjeuner in Paris. Dat hebben wij gevierd in Café de l’Industrie in de Rue Sabin, vlakbij de Bastlille. Aan beide kanten van de straat is het eetcafé. Prijs/kwaliteit prima! Met een zeer vriendelijke overigens alleen vrouwelijke bediening en een zeer bijzondere inrichting, een belevenis. Later begrepen wij van Parijzenaars dat de louter vrouwelijke bediening ‘serveuses’ heten, welke mededeling onder veel gelach werd verteld … Voor ons afscheidsdiner gingen wij ook naar de L’Industrie. Wederom goed gegeten en een prima afscheid van onze wintertijd in Parijs. Om daar te eten zou je met plezier op en neer reizen naar Parijs!

20-4-2011

Fransje en Rixt kwamen tijdens de modeweek naar Parijs. De nieuwe collecties werden op de mooiste plaatsen geprenteerd. Zij wilden graag naar het Palais de Tokyo. Helaas gesloten vanwege modeshows. Heel erg vonden zij dat niet. Zij genoten van de ‘fashion-addicts” bij de uitgangen van de shows, beeldschoon en origineel gekleed, die als mannequins daar rondliepen, elkaar fotografeerden met i-Phones en vroegen wat een ieder aanheeft, waar gekocht, hoe duur en van wie! Er zijn veel modeblogspots, waar dit allemaal te zien en te lezen is. Wij hadden er nog nooit van gehoord. Het moet er ongeveer zo uitzien. Hoedje van Hermès, zonnebril van D&G, sjaal van Liberty voor Cacharel, handschoenen van Cartier, jasje van Chanel, i-Padkoffertje van Longchamps, topje van de Monoprix, rokje van Karl Lagerfeld(=Chanel), ceintuur van Burberry en een Sac Amazona en veau velours van Loewe (slechts 1600 euro), de kousen van Le Bon Marché en de schoenen van Christian Louboutin.



Afgelopen winter lagen wij met de boot in de Port de l’Arsenal in een goed ‘quartier’ de rive droite aan de kant van het parkje. We lagen naast de Paradox, bewoond door Gaspar, werkzaam op het Ile de la Cité, slechts 10 minuten lopen..Voor ons lag de Phoque, een oude douaneboot, in 1948 gebouwd in Rotterdam. Deze boot wordt bewoond door Charlette, de eerste bewoonster van de haven, sinds 1983. Met haar man voer zij jarenlang op de Middellandse zee met een motorsailer een Banjer, voor zij zich definitief in Parijs in het Arsenal zich vestigden. Zij is op de hoogte van het wel en wee van de hele haven. Na 2 dagen zaten wij al bij haar op de apéro aan boord. Zij doet veel voor de vele Anglofielen in de haven, die nauwelijks Frans spreken. Zij spreekt niet alleen duidelijk te verstaan Frans maar ook voortreffelijk Engels en geeft conversatielessen, helpt b.v.bij het zoeken van een tandarts of de beste slager etc. Twee maal per week rijdt zij door het park in haar Chevrolet Corvette ( geparkeerd in de ondergrondse parking de Bastllie naast de haven) om de boodschappen bij haar boot af te leveren, die door haar werkster aan boord gebracht worden. Haar grootste vrienden zijn de duiven uit Parijs, die zij 2x per dag voert. Een aantal blijft continu rond haar boot hangen en eten zelfs uit haar hand. Als afscheid uit de haven, kregen wij een fles Blanc de Blancs voor onderweg mee. Merci Charlette pour ce ´VIN FOU´ Il était bon!



Mary hadden wij uitgenodigd en zij nam haar dochter Ellen mee. De proporties op de tekening kloppen! Nederlandse vrouwen schijnen moeite te hebben met de Franse maten. Ellen niet! Zij vond in Parijs de Amerikaanse GAP en heeft in de voorjaarsuitverkoop haar slag geslagen. Eindelijk heeft zij nu iets om aan te trekken! Het zijn ook moedige wandelaars. Zij zijn de 4,5 km op en neer via de Promenade Plantée ( de oude spoorweg van af de Bastille’ naar het bos van Vincennes) gelopen. Wij hebben dat ook een paar keer gedaan, maar namen dan wel de metro terug naar de Bastille.

20-4-2011

Eind februari vertrokken wij weer richting overwinterplaats Parijs en breekt een tijd van logeerpartijen aan. Ondanks dat het best koud was kregen wij de boot goed warm. Lydia was de eerste. Zij heeft zelf een verslag geschreven!
Op het aanbod van Elsbeth (tijdens het schilderlesje) echt eens naar Parijs te komen zolang de boot daar nog ligt( midden in de Marais aan de voet van de Bastille!!!) ben ik heel brutaal, opeens ingegaan! Nou het waren 4 te gekke, dolle dagen (zie Elsbeth's prachtige prent!). Enig eens aan boord te mogen vertoeven en hun heerlijke gescharrel van dichtbij mee te maken! Een 1e klas hut, waar ik heerlijk sliep, met eigen douche en kaptafel, een klein keukentje met alles erop en er aan, waar Rene met gemak een 4 gangen maaltijd in elkaar draaide(Nicole kwam ook eten daar zij van de schoenen beurs kwam), de mooiste muziek schalde door de boot. En dan eindeloos lopen door Parijs, museum, winkel, café en metro in en uit, je kwam ogen te kort! Intens genoten van de i-pod schilderijen van David Hockney, de hoogtepunten in het Louvre, Musée Carnevalet, met oa een expositie over de reis-,hut- en andere speciale koffers van Louis Vuitton. In Musée d’Art Modern de enorme graffiti schilderijen van Jean Michel Basquiat gezien en heerlijk gegeten bij Bofinger. Bij Eva Tralala kocht ik die heerlijke warme jas\vest in de uitverkoop en voor jetje en Caroline een prachtige jurk en rokje. Het waren geweldige dagen, nogmaals heel veel dank en een prachtige zomer in Frankrijk, alle liefs Lydia



Na een aantal maanden in Parijs rondgelopen te hebben weet Elsbeth inmiddels waar de leukste winkels zijn. Zoals de 5 etages van stoffenwinkel van Dreyfus( ja inderdaad familie!) genaamd de Marché St. Pierre aan de voet van de Sacré Coeur. Daar rondom is alles te vinden van stoffen en fournituren. De interieurwinkels van Caravane ( www.caravane.fr ). Het mooiste en oudste warenhuis van Parijs,’Le Bon Marché, Rive Gauche ‘, Rue du Sèvres 24, met geen drommen toeristen zoals in de Lafayette. Voor Oosterse kleding en sjaals naar Bayman in de Rue St Louis op Ile St Louis. De Japanse ‘HEMA’s zijn de Muji winkels, op 7 plaatsen te vinden in Parijs ( www.muji.eu ). Op de hoek van de Rue Vieille du Temple en een doodlopend straatje de Rue Trésor zit À la Bonne Renommée ( mix van Oosterse en Westerse kleding). Maar Elsbeth’s topshop is een winkel zonder naam achter in dat doodlopende straatje de Rue Trésor. Etalages worden zelf gemaakt van papier-maché met veranderende thema’s. Van de winter waren de monumenten van de stad nagebouwd en nu voor de zomer is een heuse camping in elkaar geknutseld. Zelfs de paspoppen in de etalage zijn van papier-maché. Ik was blij dat er zo veel logés langs kwamen die graag met Elsbeth wilden winkelen, zeker toen de laatste ronde van de uitverkoop aanbrak! Want ik had voorlopig winkels genoeg gezien.



En wat doe je zoal in Parijs? Vooral veel tentoonstellingen en musea bezoeken, één per dag soms twee met de logés en lange wandelingen maken. Châpeau voor de Fransen dat zij van ieder onderwerp een fantastische tentoonstelling kunnen maken. Of het de Inca’s, de jurken van Yves Saint Laurent of Madame Grès zijn, of het vlaggeschip de France, de tekenaar Moebius of Odillon Redon, de tassen van Louis Vutton: alles is van ongelooflijke kwaliteit Daarna dwalen wij richting La Bastille naar de boot. Het leukste van de Louvre is dat er altijd clubs van amateurschilders zijn die de beroemde schilderijen proberen na te schilderen. Goed uitgerust met schildersezel, verf en penselen schilderen zij hele slachtvelden na van enorme afmetingen of bekende dames. Voor een tekenjuf als Elsbeth altijd leuk om te zien dat het origineel verreweg te prefereren blijft.

16-4-2011

Als wij na de feestdagen weer in Parijs zijn zien wij in elk parkje een afgeschermd gedeelte, waar de inwoners hun kerstbomen kwijt kunnen. Er rijdt een wagentje van de gemeente rond met een shredder en de fijn gemaalde bomen worden in het park in de borders uitgestrooid. In Nederland zouden 10 kerstbomen bij elkaar in een parkje vragen om in brand gestoken te worden, hier niet! En het geeft de parkjes een verlate kerstgeur.

Na de kerstdagen wordt in begin van het nieuwe jaar het Driekoningenfeest gevierd. Zij brachten destijds amandelen mee, een teken van gezondheid en vruchtbaarheid en de Fransen bakten daar direct taarten van ! De bakkers nu kunnen de taarten van bladerdeeg met een tuinboon erin verstopt en een papieren kroontje erop niet aanslepen.. Die taart heet de Galette du Roi. Wie de boon in zijn stukje taart aantreft is de Roi of Reine en mag de verdere dag de kroon dragen. Hier de hand van Omalyne die de tuinboon vond en die aan haar éénjarige kleindochter Lou de kroon gaf.

De Seine is een rivier waarvan het stroomgebied boven Dyon ligt. Tot Montereau is het een klein riviertje, heet dan ook de Petit Seine. Dan stroomt de veel grotere Yonne (stroomgebied is de Morvan) in de Seine. Vlak voor Parijs stroomt de ook veel grotere Marne in de Seine, maar de Seine blijft de Seine heten! Bij overvloedige regenval in de stroomgebieden stijgt het waterpeil aanzienlijk en overstromingen kwamen in het verleden vaak voor. In 1910 vond de laatste en de grootste plaats en stond half Parijs onder water. Volgens de geschiedenis vindt er één keer in de honderd jaar zo’n grote overstroming plaats. We hebben het toch aangedurfd om in 2010 de boot in Parijs achter te laten… Het water steeg dit jaar wel maar kwam niet veel verder dan de vuilniszakken en de bankjes (zie rode pijl) langs de kade van Ile St Louis.

16-4-2011

Onze buren uit Aalsmeer kwamen ons in Parijs opzoeken per camper om de normaal al verlichte stad, maar tegen de kerst geheel in licht staande stad te bezoeken. Ze kamperen met hun camper op de zelfs in die tijd drukke camping in het Bois de Boulogne in de sneeuw. Vooral de feestverlichting van de Galerie Lafayette, computergestuurd en ontworpen door een Indiase lichtkunstenaar was sprookjesachtig. Maar ook het uitzicht vanaf het dakterras over de stad met verlichte Eiffeltoren zullen wij niet gauw vergeten. Kosten noch moeite zijn gespaard om de meest fraaie en luxueuze etalages in de winkels te maken. Dat zie je zelden meer. Voor een heel bos met kerstbomen onder de sneeuw in een passage was dit voor ons bijna wintersport in Parijs! Het was zo gezellig dat Piet en Nel bijna de laatste bus naar de camping in het Bois de Boulogne misten. Als je per jaar 300 vaaruren maakt, dan is het niet onwaarschijnlijk dat er met onze inmiddels 40 jaar oude motoren ( horizontale Perkins 6354) wel eens iets mis gaat. Dit jaar was de keerkoppeling van onze rechter motor aan de beurt. Gelukkig kennen wij Mark, van Koopmans Yachtservice, de ‘botendokter van Aalsmeer’ voor onderhoud en reparaties ook op locatie en voor winterstalling (06-22743351)! Hij had iets met vliegtuigen(?!) te doen in Frankrijk en is bij onze winterstalling in Parijs langs geweest. De gehele keerkoppeling is meegenomen naar Nederland voor revisie en nog voor de Kerst zijn wij met zijn drieën in mijn auto terug naar Parijs gereden. Alles weer gemonteerd, tevens beide motoren een servicebeurt gegeven, waarbij de hele salon verbouwd moest worden om overal bij te kunnen. Mark is bijna 1,94 lang, maar als een slangenmens heeft hij zich tussen de motoren gewrongen. We konden alleen maar bewonderend toekijken hoe hij er ook dit keer in slaagde om onze boot varende te houden. We zien weer met vertrouwen het komende vaarseizoen tegemoet !

Tegen de kerst komt de haven tot ‘licht’. Aangemoedigd door de capitainerie worden door de bewoners kosten noch moeite gespaard om hun boten om te toveren tot drijvende kerstbomen. Zo ook onze Franse overbuurman op zijn kleine boot genaamd ‘Mammoet’, negen meter lang met in het midden een kerstboom van 1 meter hoog. En van voor naar achter via de boom een verspringende kettingverlichting, dag en nacht aan. Het ziet er hier allemaal zo gezellig uit, dat wij eigenlijk niet begrijpen waarom wij een terugreis geboekt hebben naar Nederland.