maandag 31 mei 2010

2010-05-25

Eén van de dingen ,die wij direct wilden doen was een bezoek brengen aan de pas geboren Parisienne, genaamd Lou, dochter van Peggy en Emile. We hadden van oma al gehoord hoe ‘adorable’ Lou was : oma had niet overdreven ! Zij wonen nog geen 10 minuten lopen van onze jachthaven vandaan op de Faubourg St. Antoine, vlakbij de gezelligste ( en goedkoopste ) markt van Parijs op het place d’Alligre. De buurt ademde een sfeer uit zoals in de Pijp in Amsterdam Gelukkig kwamen wij Emile en Lou op de markt tegen. Want eerlijk, zelf hadden wij zijn huis nooit kunnen vinden. In deze buurt waren vroeger veel ateliers van meubelmakers en houtbewerkers. Hun werkplaatsen bevonden zich in steegjes/hofjes achter de huizen verscholen. Poort na poort kom je in een oase van rust, met veel groen en in deze tijd van het jaar veel blauwe regen en seringen, wat alles zeer lieflijk maakte. In één zo’n oud gerestaureerd atelier wonen zij deels onder een glazen dak, dat met een druk op een knop open kan en hun huiskamer een patio wordt. Voor je dochter kan je geen betere plaats wensen om op te groeien op zo’n romantische plek en dan nog wel midden in Parijs.



Overal in de haven kwamen wij een affiche tegen dat de ‘Yachtclub de Port de plaisance d’Arsenal’ op 8 mei s‘avonds het jaarlijkse Banquette zou houden en dat iedereen welkom was. Als visiteur hebben wij ons aangemeld bij de kok, die dit elk jaar regelt. We hebben die avond voor 20 euro pp met 40 mensen van een echt Frans diner mogen genieten, alle talen sprekend, rommelig en met heel veel drank We zaten op de kade naast de sluis onder een tent in de stromende regen. Het was zo geanimeerd dat het internationale gezelschap van die regen weinig gemerkt heeft.



Er was destijds het witte fietsenplan van Ruud Schimmelpenninck in Amsterdam, in uitvoering geen succes. In Parijs heeft de gemeente dat slimmer gedaan. In het centrum van de stad kan je op vele plaatsen een fiets huren, een VELIB. Via je creditcard met borgsom en een abonnement, per dag van één euro tot per jaar 30 euro. Eerste half uur is gratis, tweede kost één euro, derde 2 euro, vierde 3 euro etc. Een slimme Nederlander huurt in Parijs een fiets, gebruikt hem een half uur zet hem vervolgens weg. En hij doet dat enkele malen die dag en is alleen de abonnementskosten van één euro kwijt. Er zijn speciale fietspaden aangelegd. Zijn er geen fietspaden dan mag je op de busbaan fietsen, je hoort door de straatherrie de bussen niet aankomen, geen onverdeeld genoegen, wegduikend voor de zijspiegel van een bus. Automobilisten in Parijs zijn ook niet echt ingesteld op fietsers, zoals in Amsterdam. De fietsen kunnen wel tegen een stootje, maar de fietsers ?
Posted by Picasa

maandag 17 mei 2010


De haven van het Arsenal, midden in Parijs bij de Place de la Bastille, is heel levendig. Je ligt er geweldig. Eigenlijk is het geen haven, aan beide oevers zijn ligplaatsen, ’s-nachts bewaakt door 2 gardiens met honden, maar is ook een doorvaartroute van de Seine via het Canal St. Martin naar het Bassin de la Villette , waar vroeger een overslagplaats was voor alle goederen voor Parijs. Vrachtvaart en enorme rondvaartboten varen hier door het kanaal, waarvan de sluizen tot 23.00 uur open zijn.. Er liggen hier veel ‘vaste ‘ bewoners en overwinteraars, van alle soorten en nationaliteiten, op gekochte 2e hands huurboten of op zogenaamde barges, oude boten, type tjalk of bunkerschip, meestal uit Nederland afkomstig van 18 tot 30 meter, omgebouwd tot permanente woonverblijven. Wij kregen een plek aangewezen tussen een tjalk en een Super van Craft en we hebben onze boot er´ met de hand ´ tussen moeten wurmen. Het zwaard van de tjalk zat met een erg uitstekende bout vast. Onze Hollandse buren hebben Parijse eigenaren, die de boot op franse wijze de boten zomerklaar maken. De buren van de tjalk komen zondags om 2.00 uur per rollerskates. Zij nemen dan deel aan de zondagse rollerskate-middag. Honderden Parijzenaars vertrekken vanaf de Place de la Bastille en maken een tocht langs de door de politie verkeersvrij gemaakte kades langs de Seine, gevolgd door maar liefst 3 ambulances ! Boven langs de kades bij de haven staan vanaf de Place de la Bastille tenten voor permanente tentoonstellingen. Nu is er een Brocante- en Antiekmarkt gaande. Helaas is op die kade ook het Bureau de Police gevestigd : veel herrie van luide sirenes van vertrekkende politieauto’s. Maar om 5 uur ´s-middags , zittend op je eigen achterdek , genieten we na een dag Parijs van alles wat er om ons heen gebeurd in zo’n grote stad.



Zoals vorig jaar in Berlijn, verkennen wij nu de stad Parijs per fiets. Onze eerste tocht ging langs het sluisje en de kades langs de Seine richting Ile de la Cité . Kapitale appartementen hoog boven de kades en onder de bruggen doorfietsend zie je tentenkampen van clochards, die zich rond een houtvuur warm houden..



Eén van de tips die ik van Jack in Meaux had gekregen was om een prepaid Frans telefoonnummer aan te schaffen, makkelijk als een sluis niet werkte en marifoonverbinding niet mogelijk is. Stomverbaasd ging in Parijs opeens mijn Franse telefoon af : dat was Jack, die al een uur aan het dobberen was op de Seine. Er was een blokkade van binnenvaartschepen, één kilometer vóór de sluis van het Arsenal. Navraag bij de Capitainerie : er naar toe varen aandringen en vriendelijk om doortocht vragen als plezierjacht zijnde, mast omlaag en langzaam doorvaren. Omdat de Piëtas laag genoeg was om onder een touw tussen 2 schepen gespannen door te varen waren ze snel in het Arsenal. Twee dagen later was de blokkade er nog steeds en hebben zij dezelfde truc herhaald om verder richting Bourgondië te kunnen varen. We hopen elkaar daar deze zomer nog ergens tegen te komen.
Posted by Picasa

dinsdag 11 mei 2010

2010-05-11


Na Epernay, het begin van de bevaarbare Marne hebben de sluizen schuine wanden, voor plezierboten lastig aanleggen. Daarom heeft de VNF, de Franse versie van onze Rijkswaterstaat, een ponton met drijvende vlonders aangelegd midden in de sluis, door Elsbeth direct aangeduid als ILE FLOTTANTE. Dat is haar lievelingstoetje en ook nu zijn dit haar lievelingssluizen : vastleggen en de rest gaat vanzelf !



Meaux is een echt Frans stadje met geschiedenis. Van juni tot september vindt er ’s-avonds een groot historisch spektakel plaats over de geschiedenis en de ‘Gloire de la France " en de rol van Meaux in het bijzonder. De meeste mensen kennen Meaux alleen van de brie en de mosterd. Het is een zeer gastvrije stadje voor boten die gratis en met alle voorzieningen aan pontons, dichtbij het centrum, kunnen liggen. Wij lagen met andere Nederlanders en een Franse boot een aantal gezellige dagen bij elkaar. Er werd geklust en koffie gedronken en tot Elsbeth’s genoegen werd zij om 17.00 uur uitgenodigd door Anke op de Piëtas om languit in heerlijke stoelen naar de soap ‘As the World Turns’ te kijken. Elsbeth had al wekenlang die serie gemist en was erg benieuwd hoe het nu met Carly was. Voor het mooie uitzicht was geen belangstelling meer. Ik dronk met de echte Jack, niet die van Carly natuurlijk, maar die van Anke in de tussentijd op het achterdek een biertje. Hij had veel tips en had al veel door Frankrijk gevaren en we zouden elkaar in Parijs weer treffen.



Na een overnachting in Lagny-sur-Marne zijn wij langs mooie villa’s gevaren richting Seine en zo voeren wij Parijs binnen. Het weer werd slechter, het begon te waaien en te regenen. Gelukkig geen sneeuw, zoals die dag in de Pyreneeën en niet zoveel wind als aan de Côte d’Azur. Wij hebben alvorens het Port d'Arsenal binnen te varen op ruw water, dankzij de wind en de vele rondvaartboten en vrachtvaart te vergelijken met het Amsterdam-Rijnkanaal , een tochtje gemaakt langs alle monumenten aan de Seine tot voorbij de Eiffeltoren. Het weer was echt een ‘sneeuwbal’ waardig.
Posted by Picasa

donderdag 6 mei 2010

2010-05-06


Liggeld is in Frankrijk is meestal niet hoog . Weliswaar rekent Parijs , waar wij naar toe gaan, ca 30 euro per dag ( in mei). In Epernay, aan het begin van de bevaarbare Marne, heb je de Societé Nautique d´Epernay uit 1879, met roeiclub en 2 overdekte tennisbanen met bar en clubhuis. Zij rekenen 1,60 euro per meter. Maar je wordt in de bar uitgenodigd een glas Champagne als aperitief om 18.00 uur en een bezoek aan het Champagnehuis Castellane met een enorme hoge (uitzicht)toren over de wijnvelden en waar je bijna onder ligt afgemeerd. Dat vind je in Nederland nu weer niet aangeboden ! Je krijgt ook gratis mogelijkheid tot internet via WIFI. in het clubhuis. Aan de tekening heeft Elsbeth dit keer weinig werk gehad. Die hadden ze al gemaakt en hing aan het clubhuis.


In Chateau-Thierry hebben wij gelegen aan een (rustige) kade van een chartermaatschappij, waar nog geen enkele huurboot te bekennen is. Behalve één met een Australische vlag, die overwinterd heeft in Parijs, bewoond door een echtpaar, waarvan de man nog tot zijn 12e in Nederland heeft gewoond alvorens te emigreren. Wij waren uitgenodigd op de koffie. Zij vertelden onderweg te zijn naar Nederland ( let op ze komen in Gouda, Delft, Leiden en Amsterdam). Hun boot is een type Connaisseur en heet BurraBilla. Gekocht door 4 echtparen, die ieder 4 maanden op de boot mogen vertoeven. Zij hadden het geluk dat hun 4 maanden in Parijs begon. Het is een boot, waarvan het hele dak naar achteren geschoven kan worden. In de zomer is je hele kamer terras, maar ’s-winters door de slechte afsluiting opzij met borstels , waarlangs de dakconstructie glijdt, nogal luchtig. Met 2 straalkachels en alle gaspitten aan van het kooktoestel was in de sneeuw afgelopen winter nog bibberen aan boord. Het is toch wel stoer om op je 75e aan dit soort omgekeerd ‘backpacken’ te beginnen! Na ook nog eens 24 uur vliegen vanuit Sydney. Elsbeth vertelde daarop het niet leuk te vinden, dat onze dochter Noortje nu ook ergens in de lucht hing na een week langer in Los Angeles te moeten blijven vanwege de vulkaanuitbarsting op IJsland.. Geen probleem zei Robert, kijk maar naar boven, op de BBC-Worldservice had hij die ochtend gehoord dat alles weer vloog. En ja hoor, hoog in de blauwe lucht waren allemaal strepen van vliegtuigen te zien. Even later belde Noortje op dat ze met haar vrienden veilig in Amsterdam was aangekomen.


Je spreekt af met de sluismeester tot waar je die dag wilt varen. Wij wilden naar La Ferté-sous-Jouarre. Door hem werd dat ontraden vanwege wat vervelende incidenten : stenen gooien en losgooien van boten. Zo kwamen wij op zijn advies 100 meter vanaf de sluis te liggen aan een klein ponton bij de brug van Saacy-sur-Marne. Een leuk stadje met boulanger, boucher en een klein supermarktje. Het was prachtig weer en wij hebben daar 2 dagen gelegen (klusdag ingelast). ‘-Avonds kwamen er twee Duits sprekende ‘piloten’ die vroegen of ze vanaf onze privéjachthaven gebruik mochten maken voor opname met een minivliegtuig met camera. We hoefden niet bang te zijn. Wij konden ze vertellen dat het luchtruim weer vrij was : immers Noor was ook weer terug uit de VS! Het vliegtuigje vloog onder de brug heen en weer en scheerde steeds vlak over onze boot. Het filmpje zou op Youtube komen. Zie : http://www.crazyhorst.de/ of http://www.rcmovie.de/. Wij hebben het nog niet gezien. Kijk maar eens en hou ons op de hoogte. Later op de prachtige avond maakten wij een wandeling en werden door de ( Algerijnse ) buurman uitgenodigd voor een biertje. Hij zat met de hele familie te barbecueën en begreep niet waarom wij naar Parijs wilden. In die lawaaierige en smerige stad, terwijl bij hem voor de deur wij op de mooiste plek van Frankrijk lagen ! Laat de boot maar loiggen, ik let wel op, dan kunnen jullie elke dag met de trein op en neer naar Parijs. Het was een ontzettend gezellige avond en na afloop kregen wij een fles wijn mee en werd in het donker verse laurier geplukt uit een boom voor de ‘pot au feu’. Wij hadden helaas niets meer Nederlands bij ons dan een potje pindakaas van Calvé ! Ik heb ze het recept voor satésaus erbij gegeven.












zaterdag 1 mei 2010


Op de weg naar Parijs vanuit Nederland via de Maas is de jachthaven van Reims een absolute stop waard. Je bent 500 meter verwijderd van de beroemde kathedraal en het centruim . De jachthaven is daar helaas wel ingebouwd tussen snelwegen. Een soort bermtoerisme aan het water met veel herrie. Wij hebben in Reims een usb-stick van SFR gekocht om prepaid te kunnen internetten. Een bron van ergernis blijkt later, vaak geen verbinding en als die werkt erg traag en dus erg kostbaar. Wij hebben wel kunnen internetten ( tip van VVV) bij een ‘Mekkedonnaltzzz’. Zeer snelle verbinding zit je daar voor een grand café van een euro uren te internetten. Mac Donalds zit niet alleen langs snelwegen , maar ook in het centrum van steden, zelfs om de hoek van de kathedraal in Reims. Zo brachten wij een ochtend door met internettende zakenmensen, spijbelende scholieren en zwervers die gratis van de toilletten gebruik maakten.



Sluizen in Frankrijk zijn in dit gebied van Freychinet-formaat, 38,50x5,05 meter, het ouderwetse spitsformaat, waarop die sluizen toentertijd werden gebouwd.. Het erin- en uit varen van een zo’n spits is millimeterwerk en duurt lang, zoals wij een paar keer hebben meegemaakt. Wij doen dat natuurlijk veel sneller. Alvorens onze boot aan de middenbolder vast te zetten, hebben wij de hendel om de sluisdeuren te sluiten al in werking gezet.. Elsbeth legt vervolgens aan, houdt de lijn strak en ik duw met een pikhaak tegen de andere kademuur de boot recht.. Zo trekken en duwen we ons Frankrijk door.



Na Reims vaar je in het champagnegebied richting Epernay. Als je al die kale stokken keurig in gelid op de heuvels rondom ziet, dan moet er nog veel gebeuren dit jaar, willen wij Champagne uit 2010 kunnen drinken !
Posted by Picasa
Charleville-Mézières is in Frankrijk de eerste grote plaats die je langs de Meuse varend tegenkomt. Toen wij er waren werden vanwege het mooie weer voor het eerst de terrasjes ingericht op het Place Ducale, een kleinere uitvoering van het Place des Vosges in de Marais in Parijs, waar wij naar toe op weg zijn. Beiden blijken door de broers Métezneau te zijn gebouwd, de één deed dat in Charleville, de ander in Parijs. Het is een ongeveer vierkant plein met overdekte winkelpromenades rondom. In Charleville loop je vanaf de haven bij de Mont Olympe over de brug langs de Vieux Moulin ( thans museum van de dichter Rimbaud ) er zo naar toe.



Na het Franse gedeelte van de Maas zijn wij bij Pont-à-Bar stuurboord ‘bij de denneboom “ het Canal des Ardennes opgevaren. Daar hebben wij geen spijt van gehad. Zeer mooie vergezichten over een heuvelig landschap. Alleen vermelden alle kaarten dat de tirant d’air oftewel de brughoogte 3,50 m is. Al bij de eerste brug ( er volgden nog vele !) was het al alarmfase 1. Met mast zijn wij 4,50m., met mast omlaag , 3,50m en de tent naar achteren geklapt 2,80m. Wij hebben bij het zien van de eerste brug voor de laatste optie gekozen. Navraag bij sluismeesters : 3, 50m ? Mais non ! 3,10 à 3,20m, meer zou de doorvaarthoogte niet zijn. Staat er 3,50 in de ( Franse ) gidsen ? Nooit klachten over gehoord ! Voor iedereen die deze route kiest toch belangrijk om te weten . Gelukkig hadden wij op dit kanaal een stralend blauwe lucht. Als het regent en met de tent omlaag was de lol er gauw af geweest !



Het Canal des Ardennes, dat in 1838 is gegraven, is de verbinding van de Maas naar het westen. Je gaat vanaf Le Chesne tot Rethel in een sluizentrap van 27 sluizen, met 50 tot 700 meter tussenruimte een 90 meter omlaag rondom een berg. Je vaart een sluis uit en de volgende opent zijn deuren al. Alles is volledig geautomatiseerd. In de eerste 3 sluizen zit de-stang-omlaag-trekken-mechanisme om de sluisdeuren te sluiten links, daarna rechts. Kademuren zijn veel beschadigd, en het blijft een verrassing waar je aan kan meren. In iets meer dan 4 uur waren wij ‘beneden’. Zelf een sluis bedienen is tot nu toe prima geregeld. in Frankrijk .Van verre is al te zien wanneer een sluis mankementen kan vertonen : daar staat al het autootje van de sluismeester die zo nodig kan in grijpen.!
Posted by Picasa

Wie in Frankrijk wil varen moet, net als op de autoroute, ‘péage’ betalen . Je kan voor een paar dagen een aantal maanden of voor een jaar betalen. Doe je dat voor de 31e maart van het lopende jaar dan krijg je 10 % korting. Dit kan je per internet vanuit Nederland regelen en betalen. Het vignet thuis uitprinten en bij de eerste sluis in Frankrijk in Givet werd ik verwelkomd door de sluiswachter : Ah, vous êtes monsieur Gorter d’Aalsmeer, bienvenue !.



Na Givet bij de Franse grens krijg je een telecommande, een geel doosje met zendertje, om alle sluizen zelf te regelen. Dit werkt fantastisch.. Een 200 meter vóór de sluis druk je op een knop en het schutten van de sluis wordt in werking gesteld. Als er net een boot uit de sluis gekomen is, heb je ’t geluk dat je zo de sluis kan binnen varen. Heb je pech dan ben je een half uur extra kwijt. Heb je extra pech en zit je achter een Péniche die met 5 cm tussenruimte voor, achter en aan de zijkanten zich erg langzaam in een sluis wurmt. We hebben zelfs nog achter een Péniche gevaren die kilometers achteruit voer omdat hij niet kon keren in het smalle kanaal. Is er iets mis met een sluis dan is er bij een centrale post precies bekend waar dat is en er wordt direct een sluiswachter gestuurd om de zaak te verhelpen.




De eerste tunnel in Frankrijk zullen wij niet gauw vergeten. De tunnel van Ham. Het druipt daar net zo veel als in de ( Belgische) grotten van Han., met onregelmatig uitgehouwen muren en veel druipende stalagtieten . Goed voorbereid hadden wij de tent naar achteren geklapt, schijnwerper aan ( er is daar geen verlichting ) en het fototoestel in de aanslag.. Halverwege veel lawaai en ja hoor .: de staanders van de zonnetent achterop waren wij vergeten weg te halen….. De linker is nu iets krommer dan de rechter. We willen het er niet meer over hebben !
Posted by Picasa